Vivis en la prefektujo Dongjun psilo A. Iam li bredis du serpentojn: amba?verdajn. Li nomis la pli grandan Daqing[16]kaj la malpli grandan Erqing[17]. Sur la frunto de Erqing estis ru?a punkto kaj?i montri?is aparte sa?a kaj obeema. Ludate?i volvi?is a?turni?is?iam la?ordono de la mastro, tial la psilo?atis?in multe pli ol la alian. Post jaro mortis la Unua Verdulo. La psilo volis havigi al si alian serpenton por kompletigi la paron, sed pro manko de libertempo ankora?ne realigis la planon.
Iunokte li tranoktis en monta templo. Post tagi?o, kiam li malfermis la ka?on, malaperis anka?la Dua Verdulo. La psilo sentis tiel grandan beda?ron, ke li e?ne volis plu vivi. Li pene ser?is?ie kaj la?te vokadis, tamen senrezulte. Anta?e kiam li venis al densa arbaro a?prospera herbaro, li?iam liberigis la serpentojn, por ke ili povu sin amuzi por momento kaj?iufoje ili rapide revenis. Pro tio?i foje li anka?esperis, ke?i eble revenos mem. Li atendis tie sidante?is kiam la suno levi?is jam sufi?e alte fine li devis vole nevole foriri elrevi?e kun?agreno. Elirinte de la monta templo, li pa?is nur kelkajn pa?ojn, subite li a?dis inter vepro kaj herboj susuron. Kun miro li haltis rigardante kaj ektrovis, ke jen venas Erqing. Ekstaze li kvaza?reakiris sian perditan trezoron. Demetinte sian serpentka?on li staris apudvoje. Haltis anka?la serpento senmove. Observante li trovis, ke post Erqing sekvis alia eta serpento. Sin klinante la psilo A karesis Erqing dirante: "Ho, mi ja missupozis, ke vi forlasis min! ?u tiu nova serpent estas parulo, kiun vi alinvitas?" Li tuj elprenis man?a?on kaj nutris Erqing, samtempe anka?la etan serpenton, sed tiu, kvankam ne foriris, tamen nur kuntiri?ante ne kura?is preni la man?a?on. Tiam Erqing bu?prenis la man?a?on kaj transdonis al la eta serpento, ?uste kiel mastro regalis sian gaston, La psilo refoje man?igis?in kaj?ifoje?i akceptis. Man?inte la eta serpento sekvis Erqing kune eniri en la ka?on.
La psilo kunportis la ka?on for kaj trejnis la novan serpenton, kiu ellernis la arton same bone kiel Erqing. Tial la psilo donis al ?i la nomon Xiaoqing[18]. Kun la du serpentoj li turneadis diversloke kaj gajnis nekalkuleblan profiton. Ordinare nur tiuj serpentoj malpli ol 2 futojn longaj ta?gis por ludi, ?ar la pli longaj konsekvence estis tro pezaj. Tial la psilo ofte?an?is sian ludatan serpenton. Pro sia aparta obeemo kaj lerteco, Erqing, kvankam jam sufi?e longa, ankora?ne estis forlasita. Tiel pasis ree 2 a?3 jaroj, Erqing kreskis jam pli ol 3 futojn longa. Ku?ante?i?iam facile plenigis la ka?on kaj?topis?in, nur tiam la psilo decidis?in forlasi.
Iutage li venis al la Orienta Monto de Zichuan, li man?igis Erqing per frandaj man?a?oj, pre?is bene kaj forsendis?in. Erqing formovi?is, sed post momento?i revenis kaj restis?irka?la ka?o. La psilo mansvingis, dirante: "Foriru! En la mondo neniu bankedo povus da?ri cent jarojn senfine. De nun ka?u vin en la grandaj valoj, tre eble vi fari?os fea drako. Kial necesas ?iam lo?i en tiel malgranda ka?o?" La serpento Erqing foriris, sed post momento revenis. ?i ne fori?is malgra?, ke la psilo mansvingis. Per sia kapo Erqing tu?is la ka?on. Anka?Xiaoqing vigle movi?is en la ka?o. La psilo komprenis kaj diris: "Ho, ?u vi volas diri adia?on al Xiaoqing?" Li malfermis la ka?on kaj Xiaoqing rapide eli?is. La serpentoj amba?interkro?is sin kaj eligis siajn langojn kvaza?interparolante. Postnelonge amba?kune formovi?is. La psilo opiniis supoze ke la serpento Xiaoqing eble ne revenos. Tamen post momento?i revenen movi?is solece. Depost tiam la psilo?iam ser?is novan serpenton, sed neniun ta?gan li povis trovi. Dume Xiaoqing anka?diki?is tiom peza, ke la psilo ne povis ludi per?i. Pasis kelka tempo, li trovis alian serpenton, anka?bone obeeman, tamen finfine malpli ol Xiaoqing, kiu siatempe jam fari?is tiel dika kiel brako de infano.
Anta?e?ar Erqing vivis en montaro, tion ofte vidis arbohakistoj. Post kelkaj jaroj Erqing fari?is pli ol futojn longa kaj kiel bovlodika, de tempo al tempo elkuris persekuti preterpasantojn. Tiel ke la voja?antoj avertis unu la aliajn pri la alarmo kaj oni ne kura?is iri tien. Iufoje la psilo hazarde pasis preter la loko kaj abrupte alflugis serpento kvaza?vento.Terurite la psilo kuris for, sed la serpento postkuris ilin des pli rapide. Retrorigardante li trovis, ke la serpento jam preska?atingis lin. Tiam li subite ekvidis la ru?an punkton sur la frunto de la serpento kaj komprenis, ke tiu estis Erqing. Li demetis sian ka?on kaj vokis: "Erqing, Erqing! "
La serpento ekhaltis, levante sian kapon dum longa tempo kaj elsaltis?irka?volvi la korpon de la psilo?uste kiel en la malnova tempo, kiam ili kune ludis. La psilo vidis la serpenton sen malica intenco, tamen?i estis tro peza, pro tio li ne povis elteni tian?ar?on longtempe. Li ku?i?is teren pre?ante kaj la serpento do liberigis lin kaj frapis per sia kapo la ka?on. La psilo komprenis tion kaj malferminte la ka?on ellasis Xiaoqing. Revidante unu la alian, la serpentoj amba?interplekti?is kiel maltozoj kaj disi?is nur post sufi?e longa tempo.
La psilo do parolis al Xiaoqing: "Ho, jam delonge mi volis disi?i kun vi, feli?e nun vi trovas kunulon," kaj li turnis sin al Erqing dirante: "?in vi konduku for de mi. Tamen a?skultu mian averton: ne?enu la preterpasantojn por ofendi la?ielon, ?ar en la profunda montaro ne mankas man?a?oj por vi!" A?skultante la serpentoj amba?mallevis sian kapon, kvaza?obeis. Jen ili ekmovi?is, la pli granda anta?e kaj la malpli granda sekvante. Kie ili rampis la herboj dividi?is kun spuroj. La psilo staris tie kaj rigarde sekvis ilin longe. Li foriris nur kiam malaperis la serpentoj. Depost tiam la vojpasantoj retrovis la vojon paca, sendan?era kaj oni ne sciis kien malaperis la du serpentoj.
Komentarias la verkanto de la stranga?oj:
Serpento nur stulta esta?o, tamen?i havas intiman amikecon kun sia malnova amiko kaj obeeme a?skultis lian averton. Do estas sufi?e strange ke la homo, e? al sia amiko de dekjaroj, al sia favoranta mastro de kelkaj generacioj, tamen volis insidi, a?malice fu?i per miskuraciloj, a?repagi per sendanka malamo. Ho, tia ago estas vere malpli inda ol tiu?i ago de serpento!
