Du fratoj Hu de Hutian-vila?o eniris profundan valon dum sia arbohakado kaj renkontis gigantan boaon. La plia?a frato, kiu iris anta?e estis ekglutita de la boao. Komence la pli juna frato volis forkuri pro teruro, sed vidante ke la plia?a frato estis mordita, li tre koleris kaj eklevinte sian hakilon li hakis al la kapo de la boao. La kapo vundi?is, sed la glutado ne?esis. Kvankam la kapo de la plia?a frato estis en fa?ko de la boao, tamen lia?ultro ankora?restis ekstere. En hasteco la pli juna frato trovis nenian savrimedon, li do per siaj du manoj kaptis piedojn de sia plia?a frato kaj tutforte tiris, fine li e?sukcesis eltiri sian fraton el la fa?ko. La boao foriris kun doloro. Rigardante al la plia?a frato, la pli juna frato ektrovis, ke liaj nazo kaj oreloj jam fandi?is kaj lia vivo estis en dan?ero. La pli juna frato ?ultroportis sian fraton revenen kaj post pli ol dekfojaj pa?zoj fine atingis sian hejmon kaj la plia?a frato resani?is nur post duonjara kuracado kaj ripozo. ?is nun cikatroj ankora? pleni?as sur lia viza?o kaj tie kie devis esti nazo kaj oreloj, restis nur truoj.
Ho, inter kampuloj tamen trovi?as tiel brava pli juna frato! A? oni diras: "La boao fine ne povis engluti lin pro kortu?i?o de la bonvirteco de la junfrato." Jes, tio estas fidinda!
