Juna?e la ministro Yin de Licheng estis malri?a, sed kura?a kaj sa?a. En lia hejmurbo estis domaro de iam fama familio. Tre vastterena, je dekoj da muoj, kun konstrua?oj interkomuni?antaj. Tie ofte okazis stranga?oj kaj tial ?i fari?is senlo?e forlasita. Post longa tempo, iom post iom plene okupis la domaron sova?aj kreska?oj, tiel ke neniu kura?is eniri ?in e? dum tago. Okaze Yin kundrinkis kun siaj amikoj-instruituloj.
Iuj?erce diris: "Se iu kura?os tranokti tie en la domaro, ni kune regalu lin per festeno."
"Kio malfacila tio estas?" eksaltis Yin dirante. Preninte maton kun si, Yin ekiris tien.
La amikoj kune akompanis lin ?is la pordo kaj ?erce diris: "Ni atendas ?i tie portempe. Se vi vidos ion, ur?e helpkriu! "
Yin ridis, dirante: "Se mi renkontos vulpo-spiriton a? fantomon, mi kaptu ?in kaj alkonduku al vi kiel atesta?on," kaj li eniris.
Jen la sova?aj kreska?oj dense kovris la vojon. Tiam estis la sepa a?la oka tago de la monato, kiam la krescento malklare palis sur la?ielo kaj dank'al tio, la pordoj estis videblaj. Palpante Yin anta?en pu?i?is, enirinte tra kelkaj pordoj li venis al la malanta?a pavilono. Li ascendis la terason, aminde puran kaj haltis tie okcidenten rigardante li?uis la spektaklon de luno kisanta la malproksiman monton. Sidante tie longan tempon, li trovis neniun stranga?on kaj en penso opiniis la onidiron mokinde misa. Li sternis la maton sur la tero, prenis ?tonon kiel kapkusenon kaj ku?ante spektis la stelojn Bovisto kaj Teksistino. Kiam la unua nokta gardoperiodo estis balda? fini?onta, Yin sentis sin dormema. Jen a?di?is pa?bruoj ascendantaj de la tereta?o. Yin?ajnigis sin dormi?inta kaj subrigardis. Jen venis knabino en blua vesto, tenante lotusforman lanternon en la mano. Ekvidante Yin, la blue vestita knabino surprizi?is, retrotiri?is kaj parolis al postsekvantoj: "?i tie estas fremdulo! "
"Kiu?" demandis iu de malsupre.
"Mi ne konas," ?i respondis.
Post momento, ascendis maljunulo, kiu, observinte Yin, diris: "Jen ministro sinjoro Yin. Li jam endormi?is sufi?e profunde. Ni faru niajn aferojn. ?ar lia sinjora mo?to estas senbridema, tre eble li ne mirigite ripro?us nin." Kaj ili eniris la pavilonon unu post alia. La pordo ?iuj malfermi?is. Post momento, iris a? venis ankora?pli multaj homoj. Kaj la supera eta?o estis pli lumita de la lanternoj kaj i?is same brila kiel en tago. Tiam Yin iomete turnis sin kaj ekternis.
A?dante ke sinjoro Yin veki?is, la maljunulo eliris kaj surgenue salutis kun parolo: "Mi havas filinon, kiu edzini?as hodia?nokte. Senintence ni ?enis vin. Bonvolu pardoni nin! "
"Ho, mi ne sciis, ke la nupto okazas hodia?kaj kunportis neniun donacon. Mi sentas honton ne povante vin gratuli." Yin levi?is kaj diris tenante la manon de la maljunulo. "La ?eesto de Via Mo?to jam signifas la subpremon al malicaj demono. Tio estas nia granda feli?o!" la maljunulo respondis: "Kaj nun mi petas vian favoron por ni havu honoron, ke vi degne akompanu la gastojn en nia festeno." Yin ?oje konsentis kaj eniris la pvilonon lukse meblitan. Dum li rigardis la dekoracion, eniris virino pli ol 40-jara kaj lin salutis: "Jen mia edzino," la maljunulo prezentis.Yin faris reciprokan saluton al?i. Muziko ekludis kaj alkuris lakeo, kiu ascendis kaj raportis: "Jam alvenas!"
La maljunulo tuj iris renkonte kaj Yin anka?staris atendante. Post momento, la novedzo estis enkondukita post tufo da ru?a gazo, ?irka?17 a?18-jara, tre belaspekta. La maljunulo ordonis al sia bofilo ke li unue salutu al la honorinda gasto. La juna novedzo rigardis sinjoron Yin, ver?ajne akceptanton de gastoj. Kaj salutis lin kiel duongastiganton. Sekve la bogepatroj kaj la bofilo intersalutis. Nur post tio ili altabli?is. Post momento nuboj da servistinoj komencis alporti pladojn kun diversaj franda?oj kaj vino. La tasoj, pladoj, bovloj, teleroj?u el oro, ?u el jado, sor?e brilis sub la lumo de kandeloj. Post kelkfoja rondver?ado de vinoj, la maljunulo alvokis servistinon, por ke?i invitu la novedzinon veni. La servistino jesis kaj eniris, sed post longa tempo ankora? ne revenis. Tiam la maljunulo staris kaj levante la kurtenon, mem ur?igis la alvenon de sia filino. Jen, eskortata de kelkaj ?ambristinoj kaj maljuna servistino, la novedzino eliris kun tintado de interfrapantaj orringoj a?jadornama?oj kaj dis?vebado de aroma?oj. La?ordono de la maljunulo la novedzino riverencis al la supre sidantaj gepatroj, novedzo kaj honorindaj gastoj, poste?i sidi?is apud sia patrino. Yin strabe rigardis?in kaj trovis?in kun brilaj perlaj ornama?oj sur la nigra hartubero–vere senkompara belulino?i estis! Oni donis al sinjoro Yin oran vinpokalon, kun kapacito de kelkaj do?-oj por drinki. Yin pensis, ke tiu vinpokalo estas bona atesta?o, kiun li povos montri al siaj amikoj, do ?tele ka?is ?in en sian manikon. ?ajnigante sin ebria Yin apogis sin al la tableto kaj estis kvaza?falinta en dormon. Li a?dis, ke aliaj diris: "La sinjoro ebrii?is! La sinjoro ebrii?is!" Post momento la novedzo adia?is. La?ta muziko rea?di?is abrupte kaj ?iuj descendis la eta?on lin adia?i. Kiam la domanoj de la mastro kolektis drinkilaron, ili eksciis, ke mankas unu vinpokalo, kiun oni neniel povis retrovi. Iuj malla?te esprimis sian suspekton pri la dormanta sinjoro Yin, sed la maljunulo haste avertis ke ili silentu, timante ke Yin a?dis tion. Post iom da tempo ?ie regis silento. Kiam Yin levis sin,?irka? li estis nur mallumo, tamen ?ie ankora? ?vebis aromoj kaj vinodoro. Kiam a?roro venis al la oriento Yin senur?e eliris. Palpante en sia maniko, li eksciis, ke la ora vinpokalo ankora?restis. Kiam li venis al la pordo, liaj amikoj jam atendis tie sed ili suspektis, ke Yin el?teli?is dum nokto kaj reeniris en frua mateno, tiam Yin montris la vinpokalon al ili, ?iuj ege surprizi?is kaj pridemandis. Yin respondis pri?io. La amikoj opiniis, ke malri?a klerulo ne povus havi tian objekton kaj kredis lian parolon. Poste Yin sukcese trapasis la metropolan ekzamenon kaj laboris en Feiqiu. Tie estis fama familio Zhu, kiu regalis sinjoron Yin per festeno. La mastro ordonis,ke oni alportu la grandajn vinpokalojn, sed dum longa tempo oni ne povis alporti. Tiam iu lakeo flustris ion al la mastro. Ver?ajne la mastro tre koleris. Post momento la oraj pokaloj fine estis alportitaj, per kiuj la mastro regalis la gaston drinki. Observante Yin komprenis, ke la vinpokaloj per nenio, ?u modelo a? gravuritaj ornamoj, diferencis de tiuj uzitaj de la vulpo. Kun granda dubo Yin demandis pri tio, kie oni faris la pokalojn kaj Zhu respondis: "Resume la vinpokaloj devis esti en kompleto el ok. Kiam mia prapatro laboris kiel mandareno en la metropolo, li dungis majstran metiiston fari ilin kaj ili fari?is trezoraj hereda?oj de nia familio jam de pluraj generacioj. Okaze de alveno de via sinjora mo?to, mi volis preni ilin de la kesto, sed restis nur sep. Sed ni dubas ke?i estas?telita de lakeoj, ?ar la polvo dum dek jaroj restis netu?itaj, tial mi neniel povas kompreni tion." "Ho, kredeble la ora vinpokalo forflugis kiel fea?o!" S-ro Yin ridis parolante. "Tamen oni ne devas perdi la trezoran hereda?on. Hazarde mi havas unu, tre similan al tio, do mi donacu?in al vi." Reveninte al sia oficejo post la festeno, sinjoro Yin eltrovis la oran vinpokalon kaj rapide sendis al la mastro Zhu. Zorge observinte Zhu estis frapita de eksterordinara mirego. Li persone vizitis sinjoron Yin por danki kaj demandis pri?ia deveno. S-ro Yin rakontis ?ion detale al li kaj eksciis, ke la vulpospirito, kvankam povas preni objekton el mil liojn malproksima loko, tamen finfine ne kura?is rezervi?e si.
