En nia urbo estis juna klerulo nomata Wang, la sepa filo de renoma familio, kiu admiris Taoismon ekde sia infana?o. A?dinte onidiron, ke estas multaj senmortuloj sur la monto Laoshan, li pakis sian librosakon kaj faris voja?on tien.
Grimpinte sur montpinton li vidis tre kvietan templon, en kiu sidis sur tifaa kuseno viglaspekta taoisto, kies blankaj haroj pendis ?is nuko. Wang riverencis kap-al-tere kaj parolis al la taoisto. Li opiniis ties vortojn tre profundaj kaj petis, ke la taoisto estu lia majstro.
"Mi timas, ke vi probable estas tro dorlote delikata kaj ne povos elteni la penadon," diris la taoisto.
"Mi povos." asertis Wang.
La taoisto havis sufi?e grandan nombron da dis?iploj, kiuj kolekti?is vespere. Wang riverencis profunde salutante al?iuj kaj restis kun ili en la templo. Tre frue en la sekva mateno, la taoisto alvokis Wang, donis al li hakilon kaj ordonis, ke li haku brullignon kune kun la aliaj. Wang respektplene obeis. Pasis pli ol unu monato, manojn kaj piedojn de Wang kovris dikaj kaloj. Ne povante elteni tian penadon, Wang sekrete kovis en si deziron foriri.
Iun vesperon, kiam Wang revenis, li trovis, ke du gastoj kundrinkis kun lia majstro. Kvankam jam estis sufi?e malhele tamen ankora? neniu lampo a? kandelo estis lumigita. La taoisto do tran?is blankan paperon forme de ronda spegulo kaj gluis?in sur la muron. Post momento la tuta?ambro estis plena de lunlumo tiel brila ke e?hareto estis klare videbla. La dis?iploj asidue servis al la majstro kaj la gastoj.
"La?ojon de tiel bela festo ni devas kun?ui!" diris unu gasto kaj li ekprenis de sur la tablo kru?on da vino, kiun li disdonacis kiel premion al?iu el la dis?iploj kun admono, ke ili plengor?e drinku?isebrie. Wang pensis: kiel povus esti, ke unu kru?o da vino sufi?as por drinkigo de sep a?ok personoj? Ili?iuj konkure trovis vintason por drinki la unua, timante el?erpi?on de la vino. Tamen Wang kun surprizo vidis tion, ke la vino neniom malmulti?is e?post pluraj rondver?oj.
Postnelonge iu gasto diris: "Dankon al vi pro la regalo per lunlumo! Tamen?u ne tro soleca estas?i drinkado senamuza? Kial ni ne invitu Chang'e la Feinon de la Luno! "
Dirinte tion li ?etis man?bastoneton en la lunon kaj jen descendis el la luno belulino. Komence?i altis je malpli ol futo, sed tre balda??i jam fari?is homalta?e ektu?o al la tero. ?i havis sveltan talion, ?arman kolon kaj gracie dancis la Dancon de?ielarka Jupo kaj Pluma Robo. Fine de la danco, ?i kantis:
Vi, senmortaj feoj, ?iuj hejmen jam revenis!
Kial do min sola en la Luna Palac'katenis?
?ia vo?o estis klara kaj vigla, tiel sonora kiel tiu de fluto. Kantinte ?i levi?is turni?ante kaj eksaltis sur la tablon. Dum palpebrumo, ?i ree fari?is man?bastoneto anta?la mirigitaj rigardantoj. La tri homoj ridegis.
"Estas vere plezure?i vespere" diris la alia gasto,"sed mi jam ne povas drinki plue. Anta? nia disi?o, ?u vi povas drinki kun mi alian glason en la Luna Palaco?" kaj la tri homoj movis sian tablon en la lunon.
Kiam ili drinkis sidante tie la dis?iploj vidis ilin tre klare inkluzive e? iliajn brovojn kaj barbojn, ?uste kiel figurojn en spegulo. Post momento la luno iom post iom malheli?is. Kiam la dis?iploj alportis bruligitajn kandelojn, ili trovis, ke la du gastoj jam malaperis kaj tie sidis nur la taoisto sola. Tamen la resta?oj de la man?a?oj ankora? estis sur la tablo, dum la luno sur la muro – nur papertran?a?o ronda kiel spegulo.
"?u vi?iuj jam sufi?e drinkis?" la taoisto demandis al siaj dis?iploj.
"Jes." ili?ore respondis.
"Se jes, do enliti?u frue, por ke ne estu malfrui?intaj morga? matene al via ligna?hakado," la taoisto admonis.
Konsentinte la dis?iploj ?iuj disi?is. Droninte en admiro, Wang subigis sian ideon de foriro.
Pasis alia monato, Wang sentis la penadon vere netolerebla, desplie la taoisto instruis al li neniun magion. Li ne volis resti tie pli longe kaj petis forpermeson.
"Mi veturis centojn da lioj por ricevi instrukciojn de vi, mia senmortema Majstro," Wang diris. "Se mi ne havos la?ancon lerni la sekreton de longvivado, via instruo e?pri malgranda arto anka?povus iom sensoifige karesi mian ardan aspiron. Nun, pasis jam du a? tri monatoj, tamen ?io, kion mi travivis, estas nur rutina?o matene ligna?haki kaj vespere reveni."
"Mi ja anta?diris, ke tre eble vi ne povos elteni la penadon," diris la taoisto kun rideto. "Nun tio okazis efektive. Nu bone vi povos foriri jam morga?matene."
"Majstro!" Wang petegis. "Mi laboris?i tie pli malpli multajn tagojn. Bonvolu instrui al mi ian malgrandan arton, por ke mia vizito ne rezultu tute senfrukte."
"Kian arton?" demandis la taoisto.
"Mi rimarkis, ke vi povas libere iri?ien ajn, e?tra muroj," Wang diris. "Mi estas kontenta, se mi scipovos kiel tion fari."
La taoisto ekridis konsente. Li instruis al Wang sor?vortojn kaj ordonis, ke li mem ripetu.
Post tio, la taoisto vokis: "Trairu! "
Sed Wang, starante viza?e al la muro, ne kura?is iri.
"Provu!" la taoisto kura?igis lin.
Wang prove ekmar?is, sed li haltis anta?la muro.
"Klinu vian kapon kaj rapide trairu senhezite!" la taoisto instrukciis.
Wang do retroiris kelkajn pa?ojn de la muro kaj poste kuris al?i. Li trapa?is la muron kvaza?neniecon. Returnen rigardante li trovis sin jam ekster la muro.
?ojege li reeniris kaj dankis al la taoisto kiu admonis al li: "Tenu vin bonvirta kiam vi revenos hejmen, alie la arto senefikos." Li donacis al Wang iom da mono por voja?o kaj sendis lin forveturi. Post sia reveno hejmen, Wang pave fanfaronis, ke li renkontis senmortulon kaj lernis arton trairi murojn. Sed lia edzino rifuzis kredi tion. Do, Wang la? la instrukcio de la taoisto, retroiris kelkajn futojn for de la muro kaj ekkuris al ?i. Sed lia kapo tuj frapi?is la malmolan muron kaj li ekfalis teren. La edzino, helpante al li restari?i, vidis, ke aperis ?vela?o tiel granda kiel ovo sur lia frunto. ?i mokis sian edzon, kiu, sentante honton, kolere blasfemis pri la olda taoisto senkora.
Komentarias la verkanto de la stranga?oj:
A?dinte tion, neniu povis sin deteni de ridego. Sed ne?iu konscias, ke estas ne malmultaj homoj, kiuj agis kiel tiu?i Wang en la mondo. Nun estas senhonta homo, kiu amas karnajn volupta?ojn kaj rifuzas akcepti honestajn admonon, do venas flatemulo, kiu rekomendis al li arton por pavi sian arogantecon per forto kaj trompis lin dirante ke per tiu?i arto li povas fari?ion ajn kion li volas. Jes, tre eble?i efikas je la unuaj provoj, sekve li kredas, ke?i estas?iopova?ie kaj?iam. Li ne?esos?is kiam lia kapo frapos kontra?malmolan muron kaj li falegos.
