En la norda anta?urbo de Zichuan vivis fi?isto nomata Xu. ?iunokte li kunportis vinon al riverbordo, kie li fi?kaptis drinkante. Anta?sia drinkado, li ofte ver?is iom da vino surteren kun pre?o: "Kundrinku anka?la droninto-fantomoj en rivero!" Kaj tio fari?is lia kutimo. Tial, dum aliaj homoj malbon?ance fi?kaptis neniom, fi?isto Xu?iam povis kapti plenkorbon da fi?oj. Iunokte kiam Xu drinkis sola, venis junulo, kiu?irka?promenis proksime. Xu invitis lin kundrinki, la junulo senhezite akceptis la inviton. Tamen tiun nokton Xu kaptis neniom da fi?o kaj li sentis grandan beda?ron. La junulo stari?is proponante: "Lasu min peli la fi?ojn por vi en la malsupra fluo!" kaj li tuj foriris. Postnelonge la junulo revenis kaj diris al Xu: "Ho, venos amasoj da fi?oj!" kaj efektive a?di?is en la rivero ?macado de fi?oj. Xu levis sian reton kaj jam trovis, kelkajn fi?ojn kaptitajn, senescepte pli longajn ol futo. Li tre?ojis kaj dankis al la junulo pro lia helpo. Kiam Xu volis hejmen reveni, li donacis fi?on al la junulo, sed tiu ne akceptis, dirante: "Mi ofte ?uis vian regalon per bona vino, tial, mia eta servo tute ne indas vian dankon. Se vi ne rifuzos, mi volonte donu servon al vi!" "Ho, vi drinkis kun mi nur unufoje kial vi diras pri ofta regalo?" Xu diris. "Se vi favoros min per ofta veno al mi, tio nature estos tre bonvena por mi. Mi hontas nur pri tio, ke mi ne povos iel rekompenci vin." Demandite pri familia kaj voka nomoj, la junulo respondis: "Mia familia nomo estas Wang. Voknomo al mi mankas. Vi povas simple nomi min Wang Liulang[13]," kaj li foriris.
La sekvan tagon Xu vendis la fi?ojn kaj gajnis pli multe da mono. Li a?etis vinon. Nokte kiam li iris al la riverbordo, la junulo jam venis pli frue kaj ili kune?uis?ojan drinkadon. Post kelkaj pokaloj da drinka?o, la junulo refoje eniris la riveron por peli fi?ojn al Xu. Tiel pasis duonjaro. Iunokte la junulo subite diris al Xu: "Ho, post nia interkonati?o ni estis pli intimaj ol fratoj. Sed ni balda?disi?os." Dirinte tion li tre mal?ojis. Mirigite Xu demandis pri la kialo. La junulo hezitis plurfoje kaj fine diris: "Se ni estas tiel intimaj amikoj, eble mia parolo ne surprizos vin. Por diri malka?e mi estas fakte fantomo. Dum vivo mi estis tre drinkema kaj iufoje fine dronis ?i tie dum ebrio. Tio okazis anta? kelkaj jaroj. Anta?e pro tio, ke vi povis fi?kapti pli multe ol aliaj, vi devis danki al mia subpelado de fi?oj por rekompenci vian vinregalon. Morga? fini?os mia kulpo kaj venos por mi anstata?anto. Mi renaski?os en alia loko kaj?inokte ni havas por ni la lastan kunsidon. Pro tio mi ne povas liberigi min de granda beda?ro!"
Kiam Xu eka?dis la parolon, komence li sentis grandan surprizon, sed ?ar ili estis intimaj amikoj dum longa tempo, Xu neniom timis, sed multe mal?ojis kortu?ite. Li ver?is plenpokalon da vino, transdonis al la junulo kaj diris: "Ho, eldrinku tion, kara amiko! Ne estu tro mal?oja! Kvankam disi?o estas dolora, tamen fini?o de via malfeli?o estas bona afero, lasu min gratuli al vi!" kaj amba??oje kundrinkis.
"Kiu estos la anstata?anto por vi?" demandis Xu.
"Ho, morga? vi povos rigardi ?e la riverbordo," respondis Wang Liulang. "Tagmeze virino venos por transiri la riveron, sed falos droninta. Tiu estos mia anstata?anto."
Ili kundrinkis?is kiam a?di?is kokerikoj en la vila?o kaj nur tiam amba?disi?is larme. La sekvan tagon, Xu frue venis al riverbordo atendante por vidi kio okazos. Tagmeze efektive venis virino kun bebo. Atinginte la riveron?i dronis en akvo, dume la bebo for?etita surborde la?te ploradis, svingante siajn manojn kaj piedojn. La virino dronis kaj emer?is plurfoje subite ?i sukcesis rampi sur la bordon, kvankam tutkorpe malseka. Sidante sur tero ?i ripozis, momenton kaj poste foriris?irka?prenante la bebon. Kiam la virino dronis en la akvo, Xu sentis kompaton kaj tre volis kuri savi ?in. Sed Xu repensis, ke tiu estas anstata?anto de Wang Liulang, tial, Xu retenis sin kaj ne klopodis savi. Sed post kiam la virino iris el la akvo, Xu dubis, ke la parolo de Wang ver?ajne estis senefika. Tiun nokton, Xu da?rigis sian fi?kaptadon?e la malnova loko, la junulo revenis kaj diris: "Nun ni revidas nin kaj e?ne necesas paroli pri disi?o! "
Xu demandis pri la kialo. Wang respondis: "La virino jam faris anstata?on por mi, tamen mi memvole forlasis?in pro la bebo en?ia sino. Se du vivoj devos perei por anstata?i min solan, tion mi neniel konsentas, kvankam mi ne povas scii?is kiam mi devos atendi por la alia?anco. A?, eble la destinita amikeco inter ni ankora? ne fini?os? "
"Ho, vi havas vere humanan bonkoron!" kortu?ite suspiris Xu dirante. "La Dio scios pri tio!" kaj de tiam ili amba? rendevuis kiel anta?e. Post kelkaj tagoj, Wang revenis adia?i. Xu supozis, ke li havos alian anstata?anton.
"Ne" respondis Wang. "Mian lastfojan bonkorecon efektive sciis Dio kaj mi estas nomumita kiel la loka dio de Wuzhen en Zhaoyuan-gubernio. Morga? mi jam devos veturi por enofici?i. Se vi ne forgesos nian intiman amikecon, bonvolu min foje viziti spite al la longa voja?o."
Xu diris gratulante: "Vi fari?os dio pro via bonvirto kaj certe estos bonvena de la popolanoj! Tamen homa kaj dia mondoj estas sen komuniki?o, kiel mi povus trovi vin e?se mi farus la viziton spite al longa voja?o? "
"Vi nur vizitu kaj ne zorgu pri ceteraj aferoj," respondis Wang kaj foriris kun ripetaj admono.
Reveninte hejmen, Xu preparis sin por voja?i al oriento. Lia edzino diris ridante: "La voja?o longas je centoj da lioj. E? se vi atingos, kiel vi povos interparoli kun argila diidolo?" Sed Xu ignoris tion. Li vere veturis kaj atingis Zhaoyuan-gubernion. Li petis informon de indi?enoj kaj eksciis, ke tie efektive trovi?is urbeto Wuzhen.
Post ser?ado fine li venis al Wuzhen. Li aran?is sin en hotelon kaj demandis, kie estis la templo de la loka dio. "Ho, honorinda gasto," demandis la hotelmastro surprizite. "?u vi estas sinjoro Xu?"
"Jes" respondis Xu.
"Kiel vi eksciis?" "?u via hejmloko estas Zichuan?" plu demandis la mastro.
"Jes. Kiel vi eksciis?" sed la hotelmastro, anstata?respondi, haste foriris.
Postnelonge venis amasoj da viroj, braktenantaj bebojn, a? virinoj, knabinoj, scivoleme rigardantaj ekstere de la pordo, kiuj kolekti?is ?irka?e kvaza? muro. Tio faris Xu ankora?pli mirigita. Tiam la amasoj diris al li: "Anta?kelkaj noktoj, ni vidis en son?o la lokan dion, kiu informis nin, ke lia amiko sinjoro Xu venos de Zichuan kaj ni donacu al li iom da voja?pago. Tial ni atendas vin jam delonge."
Xu anka? tre miris kaj li vizitis la templon de la loka dio por kulti pre?ante: "Post nia disi?o mi ofte karmemoris vin e?enson?e kaj?ifoje kiam mi venas la?nia rendevuo, vi anticipe informis tion al la lokaj lo?antoj. Pro tio mi tre dankas vin. Tamen mi sentas honton, ke mi havas nenion karan por oferi al vi krom taso da vino. Bonvolu ne opinii ?in malinda kaj drinku same kiel ?e la riverbordo." Pre?inte li bruligis iom da paperaj ofer-banknotoj. Tiam levi?is vento depost la dia sidloko, kiu turni?adis dumlonge kaj disi?is poste. Tiun nokton Xu vidis en son?o, ke la junulo Wang alvenis en delikataj vesto kaj?apo, tute malsame ol anta?e. Li diris al Xu: "Vi vizitas min spite la longan voja?on, tio kortu?is min?islarme?ojige. Pro mia ofico, mi ne povas rekte intervidi?i kun vi. Kvankam ni estas nun proksimaj, tamen samtempe ?uste kiel malproksimaj. Tio tre ?agrenigas min. La lokaj lo?antoj prezentos al vi iom da donaco, akceptu tion kiel de amikoj intimaj. Okaze de via revena ekveturo, mi certe venos bonsendi vin."
Lo?inte tie kelkajn tagojn, Xu volis hejmen reveni. Sed la amasoj kompleze retenis lin. ?iutage pluraj gastigantoj konkure invitis lin al tag-a? vesperfesteno. Kiam Xu fine decidis ekveturi, la amasoj konkure faris donacojn al li. Kaj dum malpli ol unu tago, la donacoj jam plenigis tutan sakon. Kolekti?is kaj maljunaj avoj kaj junaj infanoj por gvidi lin ekster la vila?on. Subite levi?is vortica vento, kiu akompanis Xu pli ol dek liojn.
Xu refoje riverencis dirante: "Adia?, kara Liu Lang! Ne plu min sendu malproksimen! Kun bona koro vi certe favoros tiun?i lokon feli?a. Pri tio ne necesas mia admono al vi, malnova intima amiko!" La vento rondkuris for nur post longa tempo. Anka?la lokaj popolanoj revenis kun miro kaj suspiro. Reveninte hejmlokon, Xu jam fari?is iom bonhava kaj ne plu okupis sin per fi?kaptado. Poste kiam li renkontis gastojn el Zhaoyuan kaj demandis al ili pri la loka dio, oni?iam respondis, ke la dio estis tre efika. Estis anka? alia onidiro, ke tio okazis en Shikenzhuang, la vila?o de Zhangqiu-gubernio. Mi ne scias kiu estis pli fidinda.
Komentarias la verkanto de la stranga?oj:
Fari?inte altrangulo tamen ne forgesi sian amikon el malnova tempo, jen konduto de dio! Rigardu, hodia? el la nobluloj en luksa ?aro, kiu ankora? rekonas siajn amikojn en plebeco? En mia hejmvila?o estis emerito, tre malri?a. Li havis intiman amikon de infana?o, kiu nun funkciis kiel altranga mandareno en "Fekunda" ofico. La emerito pensis, ke lia amiko certe monhelpos lin okaze de lia vizito. Post penado por voja?pago kaj millia veturado li fine realigis sian viziton al la mandareno, sed rezulte tute elrevi?is. Li e?devis forvendi siajn paka?on kaj?evalon por havigi al si voja?pagon. Lia frato el sama klano, tre humura, verkis monatan arion moki lin:
En tiu?i monato,
alvenis mia frato.
Fori?is lia fel?apelo,
nek?irmis lin ombrelo.
?evalon anstata?is azeno,
nur tiam?esis lia peno.
Tio vere ridindis.
